Les 68

(9 maart)

Liefde koestert geen grieven.

1. Jij die door liefde werd geschapen als zichzelf, kunt er geen grieven opna houden en je Zelf kennen. 2Een grief koesteren is vergeten wie jij bent. Een grief koesteren is jezelf zien als een lichaam. Een grief koesteren is het ego laten heersen over je denkgeest en het lichaam ter dood veroordelen. Misschien besef je nog niet ten volle wat het vasthouden aan grieven je denkgeest precies aandoet. Het lijkt je af te splitsen van je Bron en je ander te maken dan Hij. Het doet je geloven dat Hij is zoals jij denkt dat jij geworden bent, want niemand kan zich zijn Schepper voorstellen als anders dan zichzelf.

2. Afgesloten van Zichzelf, dat zich bewust blijft van Zijn gelijkenis met Zijn Schepper, schijnt je Zelf te slapen, terwijl dat deel van je denkgeest dat in zijn slaap illusies weeft, wakker lijkt. Kan dit alles ontstaan door grieven te koesteren? Jazeker! Want wie grieven heeft, ontkent dat hij door liefde werd geschapen, en in zijn droom van haat is zijn Schepper voor hem angstaanjagend geworden. Wie kan van haat dromen en niet bang zijn voor God?

3. Het is even zeker dat wie grieven koestert, God naar zijn eigen beeld zal herdefiniëren, als het zeker is dat God hem als Zichzelf geschapen heeft en als een deel van Hemzelf heeft gedefinieerd. Het is even zeker dat wie grieven koestert, onder schuld gebukt zal gaan, als het zeker is dat wie vergeeft, vrede zal vinden. Het is even zeker dat wie grieven koestert, zal vergeten wie hij is, als het zeker is dat wie vergeeft, het zich herinneren zal.

4. Als jij geloofde dat dit alles waar was, zou je dan niet bereid zijn je grieven los te laten? Misschien denk je dat jij je grieven niet kunt laten varen. Dat is echter simpelweg een kwestie van motivatie. Vandaag zullen we proberen erachter te komen hoe jij je zonder grieven zou voelen. Zelfs als je daar maar een heel klein beetje in slaagt, zal er nooit meer een motivatieprobleem bestaan.

5. Begin de uitgebreide oefenperiode van vandaag met je denkgeest te doorzoeken op personen tegen wie jij in jouw ogen ernstige grieven hebt. Sommige van hen zullen heel gemakkelijk te vinden zijn. Denk vervolgens aan de ogenschijnlijk lichte grieven die je hebt tegen degenen die je graag mag en van wie je zelfs denkt te houden. Het zal snel duidelijk worden dat er niemand is tegen wie jij niet een of ander soort grief koestert. Daardoor zie jij jezelf als totaal alleen in heel het universum.

6. Besluit nu al deze mensen als vrienden te zien. Zeg tegen hen allen, terwijl je aan ieder op zijn beurt denkt:

Ik wil jou als mijn vriend zien, zodat ik me herinner dat jij deel bent van mij en ik mezelf leer kennen.

Besteed er de rest van de oefenperiode aan te proberen jezelf als volkomen in vrede met alles en iedereen te zien, veilig in een wereld die jou beschermt en liefheeft, en die jij op jouw beurt liefhebt. Probeer te voelen hoe veiligheid jou omringt, zich over je heen welft en jou draagt. Probeer te geloven, al is het maar kort, dat niets jou op enige manier kan schaden. Zeg aan het eind van de oefenperiode tegen jezelf:

Liefde koestert geen grieven. Wanneer ik al mijn grieven laat gaan, zal ik weten dat ik volkomen veilig ben.

7. Telkens wanneer er in je gedachten een grief opkomt tegen iemand, of die persoon nu fysiek aanwezig is of niet, moeten de korte oefenperioden een snelle toepassing van het idee van vandaag in de volgende vorm bevatten:

Liefde koestert geen grieven. Laat ik mijn Zelf niet verraden.

Herhaal bovendien meerdere malen per uur het idee in deze vorm:

Liefde koestert geen grieven. Ik wil tot mijn Zelf ontwaken door al mijn grieven opzij te zetten en te ontwaken in Hem.

Toelichting:

Deze les bevat krachtig onderwijs over de invloed die het koesteren van grieven heeft op onze denkgeest en ons denken. Het koesteren van een grief betekent dat je iemand kwaad toewenst. Het is een “droom van haat” (2:5), of we ons daar nu bewust van zijn of niet. Sommigen van ons – misschien wel de meesten – hebben wel eens gedroomd over het nemen van wraak op iemand die ons, naar onze mening, kwaad heeft gedaan. Misschien hebben we iemand zelfs bewust dood gewenst. Hoogstwaarschijnlijk hebben we dergelijke gedachten verdrongen en opzettelijk vergeten.

“Kleine” grieven zijn overigens hetzelfde, alleen in een mildere vorm.

Het koesteren van grieven betekent dat je het gevoel hebt dat je iets is aangedaan en dat de dader het verdient om hiervoor gestraft te worden. Wensen dat iemand “krijgt wat zij of hij verdient” getuigt niet van minder haat dan iemand dood wensen.

“Liefde koestert geen grieven”. Het koesteren van grieven is het tegenovergestelde van liefhebben; liefde en grieven sluiten elkaar uit. De vorige les leerde ons dat liefde ons schiep als zichzelf. Het koesteren van grieven betekent dus dat we die waarheid ontkennen, dat we beweren iets anders te zijn dan liefde. We kunnen ons Zelf niet kennen als liefde wanneer we grieven koesteren, omdat dit ons precies het tegenovergestelde leert.

Misschien besef je nog niet ten volle wat het vasthouden aan grieven je denkgeest precies aandoet (1:5).

Onze Bron is Liefde en we zijn geschapen zoals deze Bron. Wanneer we een grief koesteren lijken we anders te zijn dan onze Bron en daarom lijkt het alsof we van Hem zijn afgesplitst (1:6): God is Liefde, wij niet, we moeten dus wel anders zijn. De denkgeest kan zich echter geen bron voorstellen die volkomen anders is en om dit dilemma op te lossen bedenkt hij een God zoals we hem in onze verbeelding zien: “Het [koesteren van grieven] doet je geloven dat Hij is zoals jij denkt dat jij geworden bent” (1:7). We denken dat God grieven koestert en bedenken religies die spreken over zondaars in de handen van een boze God. We maken een beeld van een wraakzuchtige, straffende God en vluchten angstig van Hem weg, uit vrees om ons voortbestaan.

De gevolgen van het koesteren van grieven verdwijnen echter niet door onze schijnbare afsplitsing van God, die ons anders en afgescheiden maakt, en door Hem te veranderen in een angstaanjagende, wrekende demon. Ons ware Zelf schijnt in slaap te vallen, “terwijl dat deel van je denkgeest dat in zijn slaap illusies weeft, wakker lijkt” (2:1). We verliezen het contact met ons Zelf en verbeelden ons dat we iets anders zijn, een grieven koesterend, kleinzielig “zelf”, dat boos is op de wereld. “Kan dit alles ontstaan door grieven te koesteren? Jazeker!” (2:2-3). We hebben God in onze verbeelding een nieuwe betekenis gegeven. We zijn schuldig. We zijn vergeten wat we zijn.

Dit alles is onvermijdelijk voor degenen die vasthouden aan grieven.

We hebben ons niet gerealiseerd wat het vasthouden aan grieven onze denkgeest aandoet. Daarom leert de Cursus dat vergeving niet iets is wat we voor anderen doen, we doen het voor ons eigen welzijn. Misschien lijkt het onmogelijk om al onze grieven op te geven (4:2). Het is echter geen kwestie van mogelijk of onmogelijk, maar van motivatie. We kunnen elke grief opgeven, maar de vraag is: willen we dat ook? Daarom probeert deze les onze motivatie te versterken door ons uit te nodigen een experiment te doen: “Vandaag zullen we proberen erachter te komen hoe jij je zonder grieven zou voelen” (4:4). Het idee daarachter is dat we, wanneer we ervaren hoe het is om geen grieven te koesteren, dat nieuwe gevoel zullen prefereren. En als we eenmaal gemotiveerd zijn om onze grieven los te willen laten, dan zullen we ze loslaten. Onze denkgeest heeft die macht.

Let op de woorden “proberen” en ”probeer” in alinea 6. In feite oefenen we in verbeeldingskracht. We verbeelden ons dat we met iedereen in vrede zijn, dat we volledig geborgen zijn, omringd door liefde en liefdevol naar alles en iedereen om ons heen. Als we ons, al is het maar voor even, verbeelden dat we onkwetsbaar en volkomen veilig zijn, en vooral dat niets en niemand ons wil kwetsen, zelfs als dat mogelijk zou zijn – “zelfs als je daar maar een heel klein beetje in slaagt, zal er nooit meer een motivatieprobleem bestaan” (4:5).

Als je eenmaal een idee hebt van hoe dit aanvoelt zul je zo willen zijn, omdat het werkelijk goed voelt! Je zult bereid zijn alles te doen wat nodig is om dit gevoel steeds meer en steeds vaker te ervaren, totdat het blijvend is.

De les van vandaag zegt niet: zorg dat je van al je grieven afkomt. Ze dringt ons niets op en verklaart ons niet schuldig omdat we grieven koesteren. Ze probeert ons alleen te motiveren om ze los te willen laten, eerst door ons te laten zien hoeveel pijn (illusoire pijn, maar in onze ervaring uiterst werkelijk) het koesteren van grieven onze denkgeest bezorgt, en vervolgens door ons te laten ervaren hoe een denkgeest zonder grieven aanvoelt. Ze probeert ons tot het inzicht te brengen dat vasthouden aan grieven verraad is – niet ten opzichte van God of iemand anders, maar ten opzichte van onszelf als de Liefde die we zijn.

Het koesteren van grieven doet ons geloven dat we zijn wat we niet zijn, en dat we niet zijn wat we werkelijk zijn.

Oefeninstructies:

DOEL

Ervaren van het diepgaande gevoel van vrede en veiligheid, dat voorkomt uit het vrij zijn van grieven. Dit zal je motiveren om jezelf daar steeds meer van te bevrijden.

OEFENING

Een keer, tien tot vijftien minuten.

Zoek in je denkgeest naar mensen tegen wie je ernstige grieven koestert en vervolgens naar degenen tegen wie je lichte grieven hebt. Merk op dat er niemand is tegen wie je niet een of andere grief koestert en hoe alleen je je hierdoor voelt.
Besluit om al deze mensen als vrienden te zien. Zeg beurtelings tegen hen allen: “Ik wil jou als mijn vriend zien, zodat ik me herinner dat jij deel bent van mij en ik mezelf leer kennen”. Wees je bewust van de drie fasen van deze uitspraak: vriend/deel van mij/mezelf kennen, en probeer bij elke fase te menen wat je zegt.
Gebruik de rest van de oefenperiode om jezelf volkomen in vrede te zien met een wereld die werkelijk je vriend is, een wereld die van je houdt en je beschermt, en waar jij op jouw beurt van houdt. Probeer die veiligheid daadwerkelijk om je heen te voelen, je omhullend als een deken of als de vleugels van een engel en als een solide rots onder je voeten.
Sluit de oefenperiode af met de woorden: “Liefde koestert geen grieven. Wanneer ik al mijn grieven laat gaan, zal ik weten dat ik volkomen veilig ben”.

HERHALINGEN

Minimaal drie keer per uur.

Zeg: “Liefde koestert geen grieven. Ik wil tot mijn Zelf ontwaken door al mijn grieven opzij te zetten en te ontwaken in Hem”.

ANTWOORD OP VERLEIDINGEN

Zodra je je een grief voelt opkomen tegen iemand, pas het idee dan onmiddellijk toe door tegen jezelf te zeggen: “Liefde koestert geen grieven. Laat ik mijn Zelf niet verraden”. Omdat je Zelf Liefde is, is het koesteren van grieven Zelf-verraad.

TOP