Les 198
(17 juli)
Alleen mijn veroordeling verwondt me.
1. Verwonding is onmogelijk. En toch brengt illusie illusie voort. Als je kunt veroordelen, kun je worden verwond. Want je hebt geloofd dat je verwonden kunt, en het recht dat je voor jezelf hebt vastgesteld kan nu tegen jou worden gebruikt, tot je het als waardeloos, ongewenst en onwerkelijk terzijde legt. Dan houdt illusie op gevolgen te hebben en zullen die welke ze scheen te hebben, ongedaan worden gemaakt. Dan ben je vrij, want vrijheid is jouw geschenk, en nu kun jij het geschenk ontvangen dat je gegeven hebt.
2. Veroordeel en je wordt tot gevangene gemaakt. Vergeef en je wordt bevrijd. Dat is de wet die de waarneming regeert. Het is geen wet die door kennis wordt begrepen, want vrijheid is een deel van kennis. In waarheid is veroordelen dus onmogelijk. Wat de invloed en gevolgen ervan schijnen te zijn heeft helemaal niet plaatsgevonden. Toch moeten we ons er een poosje mee bezig houden alsof dit wel zo is. Illusie brengt illusie voort. Behalve één. Vergeving is een illusie die een antwoord is op de rest.
3. Vergeving vaagt alle andere dromen weg, en hoewel ze zelf een droom is, kweekt ze geen nieuwe. Alle illusies behalve deze ene vermenigvuldigen zich onvermijdelijk duizendmaal. Maar hier eindigen illusies. Vergeving is het eind van dromen, omdat ze een droom over ontwaken is. Ze is niet zelf de waarheid. Maar ze wijst naar waar de waarheid moet zijn en geeft de richting aan met de zekerheid van God Zelf. Ze is een droom waarin de Zoon van God tot zijn Zelf en tot zijn Vader ontwaakt, en weet dat Zij één zijn.
4. Vergeving is de enige weg die uit de ellende voert, voorbij alle lijden en uiteindelijk weg van de dood. Hoe zou er een andere weg kunnen zijn wanneer deze het plan van God Zelf is? En waarom zou je daartegen in verweer gaan, het bestrijden, duizend manieren proberen te vinden waarop het beslist onjuist is, duizend andere mogelijkheden?
5. Is het niet wijzer om blij te zijn dat jij het antwoord op je problemen in handen hebt? Is het niet verstandiger Degene die verlossing schenkt te danken en Zijn gave dankbaar te aanvaarden? En is het niet een vriendelijke daad jegens jezelf om Zijn Stem te horen en de eenvoudige lessen te leren die Hij onderwijzen wil, in plaats van Zijn woorden te proberen te verwerpen, om die van jou in de plaats te stellen van die van Hem?
6. Zijn woorden werken. Zijn woorden verlossen. Zijn woorden bevatten alle hoop, alle zegen en alle vreugde die ooit op deze aarde kunnen worden gevonden. Zijn woorden zijn in God geboren en komen tot jou, met hemelse liefde bekleed. Zij die Zijn woorden horen, hebben het lied van de Hemel vernomen. Want dit zijn de woorden waarin alle tenslotte tot één versmelten. En op het moment dat dit ene zal wegsterven, zal het Woord van God zijn plaats innemen, want dan zal het herinnerd worden en bemind.
7. Deze wereld heeft vele schijnbaar aparte schuilplaatsen, waar genade geen betekenis heeft en aanval gerechtvaardigd lijkt. Toch zijn ze alle één: een plaats waar de dood wordt aangeboden aan Gods Zoon en aan diens Vader. Je denkt misschien dat Zij die hebben aanvaard. Maar als jij opnieuw kijkt naar de plaats waar je Hun bloed zag, zul je in plaats daarvan een wonder zien. Hoe dwaas om te geloven dat Zij kunnen sterven! Hoe dwaas om te geloven dat jij aanvallen kunt! Hoe waanzinnig om te denken dat jij veroordeeld kunt worden en dat de heilige Zoon van God sterven kan!
8. De stilheid van jouw Zelf blijft onbewogen, onaangetast door dergelijke gedachten en zich niet bewust van enige veroordeling waarvoor vergeving nodig zou zijn. Elk soort dromen is onbekend en vreemd aan de waarheid. En wat anders dan de waarheid zou een Gedachte kunnen hebben die een brug daarheen bouwt die illusies naar de overkant brengt?
9. Vandaag oefenen we erin de vrijheid toe te laten bij jou haar thuis te vinden. 2De waarheid schenkt jouw denkgeest deze woorden, zodat jij de sleutel kunt vinden tot het licht en een eind maakt aan de duisternis:
Alleen mijn veroordeling verwondt me.
Alleen mijn eigen vergeving maakt me vrij.
Vergeet vandaag niet dat er geen vorm van lijden is, of die verbergt wel een niet-vergevende gedachte. Evenmin kan er een vorm van pijn zijn die vergeving niet genezen kan.
10. Aanvaard de ene illusie die verklaart dat er geen veroordeling is in Gods Zoon, en de Hemel wordt onmiddellijk herinnerd, de wereld vergeten, samen met al haar vreemde overtuigingen, nu het gelaat van Christus eindelijk ongesluierd in deze ene droom verschijnt. Dit is het geschenk dat de Heilige Geest voor jou namens God, jouw Vader, bewaart. Laat deze dag zowel op aarde als in jouw heilige woning worden gevierd. Wees mild voor Beiden wanneer jij de overtredingen vergeeft waaraan je Hen schuldig achtte, en zie hoe jouw onschuld jou toestraalt vanaf Christus’ gelaat.
11. Nu is er stilte over heel de wereld. Nu is er stilheid waar voorheen een razende storm van onzinnige gedachten was. Nu ligt er een sereen licht over het aanschijn van de aarde, tot rust gebracht in een droomloze slaap. En nu blijft daarop als enige het Woord van God over. Dat alleen kan nog een ogenblik langer worden waargenomen. Dan is het met symbolen gedaan, en is alles wat jij ooit dacht gemaakt te hebben volkomen verdwenen uit de denkgeest die God voor eeuwig kent als Zijn enige Zoon.
12. Er is geen veroordeling in hem. Hij is volmaakt in zijn heiligheid. Hij heeft geen gedachten van barmhartigheid nodig. Wie zou hem geschenken kunnen geven wanneer alles het zijne is? En wie zou ervan kunnen dromen vergeving te schenken aan de Zoon der Zondeloosheid Zelf, die zozeer lijkt op Hem wiens Zoon hij is, dat het aanschouwen van de Zoon gelijkstaat aan niet meer waarnemen en alleen de Vader kennen? In deze visie van de Zoon, zo kort dat er geen ogenblik staat tussen deze onverdeelde blik en tijdloosheid zelf, zie je de visie van jezelf, en dan verdwijn jij voor alle eeuwigheid in God.
13. Vandaag komen we steeds dichter bij het einde van alles wat nog tussen deze visie en ons zicht zou kunnen staan. En we zijn blij dat we zover gekomen zijn en begrijpen dat Hij die ons hier gebracht heeft ons nu niet in de steek zal laten. Want Hij wil ons de gave schenken die God ons vandaag via Hem gegeven heeft. Nu is het de tijd voor jouw bevrijding. De tijd is gekomen. De tijd is vandaag gekomen.
Toelichting:
Als ik een ander veroordeel kwets ik mezelf. Waarom? Als ik iemand veroordeel, wens ik hem leed toe, de een of andere vorm van straf voor zijn “fouten”. Op zijn minst verklaart mijn veroordeling dat deze persoon minder liefde waard is. Ik geloof dus dat ik leed kan berokkenen en dat het gerechtvaardigd is om iemand te kwetsen of liefde te onthouden. Dit principe kan zich echter ook tegen mezelf keren. Ik kan ook gekwetst worden. Als ik mijn liefde voor anderen afmeet aan mijn waarneming van hen, bevestig ik dat dit de manier is waarop liefde werkt. En daarmee beweer ik dat God Zijn liefde onder andere afmeet aan mijn gedrag of aan mijn huidige staat van ontwikkeling.
Is dat wat ik wil?
Deze les zegt: “Verwonding is onmogelijk” (1:1). Noch God, noch mijn ware Zelf als Zijn schepping kunnen op de een of andere manier verwond worden, of gewond zijn. Maar illusie brengt illusie voort (1:2) en de illusie van veroordeling brengt de illusie van verwonding voort. Daarom zullen we verwonding ervaren totdat we veroordeling terzijde leggen als ongewenst gereedschap, “waardeloos, ongewenst en onwerkelijk” (1:4).
Deze les bevat een principe dat bijzonder belangrijk is voor een juist begrip van de Cursus:
In waarheid is veroordelen dus onmogelijk. Wat de invloed en gevolgen ervan schijnen te zijn heeft helemaal niet plaatsgevonden (2:5-6).
Zoals de Cursus steeds herhaalt heeft de afscheiding nooit plaatsgevonden; er is geen zonde, geen dood, geen ziekte, en zelfs onze lichamen en deze wereld bestaan niet echt. “Er is geen wereld!” (WdI.132.6:2). In werkelijkheid zijn we niet waar we denken te zijn. We zijn in de Hemel en dromen over ballingschap. Ons schijnbare probleem is al opgelost, omdat het in feite nooit heeft bestaan. Dit is de waarheid over het niveau dat de Cursus “de kennis van de Hemel” noemt.
En toch... Want er is een “en toch” in het onderricht van de Cursus. Hij stopt niet als hij verteld heeft wat de waarheid is. Hij vertelt ook iets over illusies. Hij bevestigt met grote nadruk de onwerkelijkheid van illusies, maar werkt er toch mee:
Toch moeten we ons er een poosje mee bezig houden alsof dit wel zo is (2:7).
Wat zijn de invloed en gevolgen van veroordeling? Elke denkbare vorm van verwonding. De wereld en het lichaam behoren tot de schijnbare gevolgen van onze zelfveroordeling. Daarmee moeten we werken alsof ze werkelijk bestaan – althans tijdelijk. De tijd is een illusie, maar de Cursus spreekt toch regelmatig over het besparen van tijd en dringt er op aan de tijd verstandig te gebruiken, vooral met betrekking tot het doen van het Werkboek. Hij weet dat tijd illusoir is, maar toch behandelt hij hem alsof hij werkelijk is. Hij gebruikt de illusie om ons uit de illusie te leiden; hij gebruikt de tijd om ons terug te brengen naar de eeuwigheid.
We benaderen de illusie met een illusie; we benaderen de gevolgen van veroordeling met vergeving. In werkelijkheid valt er niets te vergeven omdat er niets is gebeurd. Maar om de illusie dat er wél iets is gebeurd ongedaan te maken, en ons bewust te worden van de onveranderlijke werkelijkheid, hebben we de illusie van vergeving nodig.
De Cursus bevestigt dat deze wereld een illusie is, en toch leert hij ons er een poosje mee om te gaan alsof ze werkelijk bestaat. En de enige manier om ermee om te gaan is haar te vergeven, en daarmee te verkondigen dat “er geen veroordeling is in Gods Zoon” (10:1). Vergeving is de brug waarover illusie naar waarheid wordt gebracht, wat de volledige ontsnapping uit illusies betekent.
Oefeninstructies:
DOEL
Voorbijgaan aan je argumenten om niet te vergeven en vergeving werkelijk omarmen. Als je dat doet is er reden voor grote vreugde, zowel in de Hemel als op aarde, omdat dit betekent dat je vandaag wordt bevrijd.
OEFENING
’s Morgens en ’s avonds, minimaal vijf minuten en in het ideale geval dertig minuten of meer.
Hoewel we ook nu geen specifieke instructies krijgen, wordt ons wel verteld dat we vandaag vergeving moeten oefenen (9:1,10:3-4). De les gaat ervan uit dat we bekend zijn met vergeving, maar ertegen in verweer gaan en haar bestrijden (4:3), dat we proberen op andere manieren gelukkig te zijn. Vandaag wordt van ons verwacht dat we een grote stap zetten met betrekking tot het beëindigen van onze weerstand tegen vergeving en haar te accepteren als onze weg naar huis: “Nu is het de tijd voor jouw bevrijding” (13:4).
Om deze stap te kunnen zetten worden ons bijzonder krachtige zinnen gegeven om mee te oefenen: “Alleen mijn veroordeling verwondt me. Alleen mijn eigen vergeving maakt me vrij” (9:3-4). Een van de manieren om met deze zinnen te oefenen is het voor de geest halen van een aantal mensen in ons leven, de zinnen uit te spreken tegen elk van hen en daarbij hun naam te noemen. Een andere manier is om aan de situaties in ons leven te denken die ons pijn en stress bezorgen. Denk aan de persoon of personen die de bron van die pijn of stress lijken te zijn en spreek de zinnen in gedachten tegen hen uit, waarbij je ook hun naam noemt.
Na op deze manier geoefend te hebben met het idee van vandaag kun je de rest van de oefenperiode het beste doorbrengen in meditatie.
HERHALINGEN
Een of twee minuten op elk heel uur, of korter wanneer de omstandigheden dat niet toelaten.
Pas de twee zinnen toe op de gebeurtenissen uit het afgelopen uur die je nog steeds belasten.
OPMERKING
Wanneer je in de verleiding komt om mee te gaan in de een of andere vorm van lijden of gekwetstheid, realiseer je dan dat je pijn uitsluitend afkomstig is van een veroordelende gedachte en zeg: “Alleen mijn veroordeling verwondt me. Alleen mijn eigen vergeving maakt me vrij”. Eventueel kun je de zinnen in gedachten tegen iemand anders uitspreken.