Les 130
(10 mei)
Het is onmogelijk twee werelden te zien.
1. Waarneming is consistent. Wat je ziet, weerspiegelt je denken. En je denken weerspiegelt alleen jouw keuze van wat jij verlangt te zien. Jouw waarden zijn hierin bepalend, want waaraan jij waarde hecht moet je wel willen zien, omdat je gelooft dat wat jij ziet er werkelijk is. Niemand kan een wereld zien waaraan zijn denkgeest geen waarde heeft toegekend. En niemand kan nalaten te kijken naar wat hij gelooft dat hij verlangt.
2. Maar wie kan werkelijk tegelijkertijd haten en liefhebben? Wie kan datgene verlangen waarvan hij wil dat het geen werkelijkheid heeft? En wie kan verkiezen een wereld te zien waar hij bang voor is? Angst moet wel blind maken, want dit is zijn wapen: wat je vreest te zien, kun je niet zien. Liefde en waarneming gaan aldus hand in hand, maar angst verbergt wat daar is in duisternis.
3. Wat kan angst dan op de wereld projecteren? Wat kan in duisternis gezien worden dat werkelijk is? De waarheid wordt door angst overschaduwd en wat overblijft is slechts ingebeeld. Maar wat kan werkelijk zijn in blinde fantasieën die voortkomen uit paniek? Wat is het dat je verlangt, dat dit jou wordt getoond? Wat is het dat je wenst in zo’n droom te behouden?
4. Angst heeft alles gemaakt wat jij denkt te zien. Alle afscheiding, alle onderscheid en de veelheid aan verschillen die naar jij gelooft de wereld uitmaken. Ze zijn er niet. De vijand van de liefde heeft ze bedacht. Maar liefde kan geen vijand hebben en dus hebben ze geen oorzaak, geen bestaansgrond en geen gevolg. Er kan waarde aan worden toegekend, maar ze blijven onwerkelijk. Ze kunnen worden gezocht, maar niet gevonden. Vandaag zullen we er niet naar zoeken, en deze dag niet verspillen met zoeken wat niet kan worden gevonden.
5. Het is onmogelijk twee werelden te zien die elkaar op geen enkele manier overlappen. Zoek de ene; de andere verdwijnt. Eén blijft slechts over. Zij vormen de keuzeruimte waarbuiten jouw beslissing niet kan gaan. Het werkelijke en het onwerkelijke is alles waaruit gekozen kan worden, en niets meer dan dat.
6. Vandaag zullen we geen poging tot compromis doen waar geen compromis mogelijk is. De wereld die je ziet is het bewijs dat jij al een keuze hebt gemaakt even alomvattend als haar tegendeel. Wat we vandaag willen leren is meer dan alleen de les dat je geen twee werelden kunt zien. Ze leert ook dat de wereld die je ziet volkomen consistent is vanuit het gezichtspunt van waaruit je haar ziet. Ze is uit één stuk, omdat ze uit één emotie voortkomt en haar bron weerspiegelt in alles wat je ziet.
7. Met vreugde geven we vandaag, in dankbaarheid en als dankbetuiging, zes keer vijf minuten aan de gedachte die een einde maakt aan alle compromis en twijfel, en gaan aan dit alles als één geheel voorbij. We zullen geen duizend zinloze onderscheidingen maken, noch proberen een klein stukje onwerkelijkheid met ons mee te brengen, terwijl we onze denkgeest eraan wijden alleen te vinden wat werkelijk is.
8. Begin je zoektocht naar de andere wereld met te vragen om een kracht die de jouwe overstijgt en in te zien wat het is waarnaar je zoekt. Jij verlangt geen illusies. En je begint aan deze vijf minuten door alle armzalige schatten van deze wereld uit je handen te leggen en die leeg te maken. Je wacht op God om jou te helpen, terwijl je zegt:
Het is onmogelijk twee werelden te zien. Laat me de kracht die God mij biedt aanvaarden en geen waarde in deze wereld zien, opdat ik mijn vrijheid en verlossing vinden kan.
9. God zal er zijn. Want je hebt een beroep gedaan op de grote onfeilbare macht die in dankbaarheid deze reuzenstap mét jou zal zetten. Ook zul je zeker Zijn dank in tastbare waarneming en in waarheid uitgedrukt zien. Je zult wat je aanschouwt niet betwijfelen, want hoewel het waarneming is, is het niet het soort zien dat jouw ogen op eigen kracht ooit eerder hebben aanschouwd. En je zult weten dat Gods kracht jou steunde toen jij deze keuze maakte.
10. Schuif vandaag met gemak alle verleiding opzij, wanneer die maar de kop opsteekt, enkel door je de grenzen van je keuze te herinneren. Het onwerkelijke of het werkelijke, het onware of het ware is wat je ziet en het enige wat jij ziet. Waarneming is in overeenstemming met jouw keuze, en hel dan wel Hemel komt als één ding op je toe.
11. Accepteer een klein stukje hel als werkelijk en je hebt je ogen verdoemd en je zicht vervloekt, en wat je zult aanschouwen is inderdaad de hel. Toch blijft de bevrijding van de Hemel nog altijd binnen het bereik van je keuze, om de plaats in te nemen van alles wat de hel jou tonen zou. Het enige wat je hoeft te zeggen tegen enig stukje hel, welke vorm dat ook aanneemt, is eenvoudig het volgende:
Het is onmogelijk twee werelden te zien.
Ik zoek mijn vrijheid en verlossing, en dit maakt geen deel uit van wat ik verlang.
Toelichting:
De les van vandaag is buitengewoon compromisloos. De eerste twee alinea’s bevatten een van de duidelijkste verklaringen over de zienswijze van de Cursus met betrekking tot waarneming: waar we waarde aan hechten willen we zien, wat we willen zien bepaalt ons denken, en wat we denken bepaalt wat we waarnemen. Met andere woorden: wat we zien weerspiegelt ons denken.
En niemand kan nalaten te kijken naar wat hij gelooft dat hij verlangt (1:6).
Of, zoals tweemaal kort en bondig in het Tekstboek wordt gezegd: “Projectie maakt waarneming” (T13.V.3:5 en T21.In.1:1). Aangezien we niet tegelijkertijd kunnen haten en liefhebben, kunnen we geen twee tegengestelde werelden gelijktijdig projecteren. We projecteren ofwel de wereld van angst ofwel de wereld van liefde. En “de wereld die je ziet is het bewijs dat jij al een keuze hebt gemaakt even alomvattend als haar tegendeel”(6:2).
Met andere woorden: de wereld die we zien bewijst dat onze denkgeest een alomvattende keuze voor angst heeft gemaakt. “Angst heeft alles gemaakt wat jij denkt te zien” (4:1).
Dit laat geen enkele ruimte voor een compromis. Geen enkel deel van deze wereld kan worden uitgesloten van de categorie “projectie van angst”. De wereld die we zien is “volkomen consistent vanuit het gezichtspunt van waaruit je haar ziet. Ze is uit één stuk, omdat ze uit één emotie voortkomt en haar bron weerspiegelt in alles wat je ziet” (6:4-5).
Wanneer we proberen een deel uit te sluiten van dit beeld en volhouden: “dit deel is echt wel goed” proberen we een klein stukje hel als werkelijk te accepteren (11:1), wat garandeert dat we inderdaad de hel zullen aanschouwen (11:1).
De Cursus benadrukt niet de afwijzing van de wereld, hij vertelt ons alleen dat uitsluitend het deel waar we met liefde naar kijken werkelijk is (T12.VI.3:2-3). Daarom worden we aangespoord overal met evenveel liefde naar te kijken. Onze pogingen om “delen van de wereld te redden” zijn misplaatst, omdat ze een scheiding aanbrengen en bepaalde delen speciaal maken, meer beminnenswaardig dan de rest.
Wanneer we de wereld bekijken met de ogen van de angst heeft ze hoe dan ook geen enkele waarde. Laten we daarom Gods kracht aanvaarden en “geen waarde in deze wereld zien” (8:6). Als we bereid zijn dit te doen zullen we een andere wereld zien, wat “niet het soort zien is dat jouw ogen op eigen kracht ooit eerder hebben aanschouwd” (9:4).
Wanneer je louter liefde wilt, zul je niets anders zien (T12.VII.8:1).
Om even iets praktischer te zijn: Ik vind de laatste woorden van deze les bijzonder behulpzaam bij alle soorten leed: “Dit maakt geen deel uit van wat ik verlang” (11:5). Als ik alleen zie wat ik wil zien, en ik zie iets wat mij leed bezorgt, dan kan ik mijn keuze om mijn denkgeest te veranderen bekrachtigen door te zeggen: “Ik wil dit niet meer”.
Hoewel mijn toepassing hiervan nogal inconsequent is, heb ik ondervonden dat deze eenvoudige woorden afgescheidenheid in een relatie oplossen, dat ze behoeftigheid oplossen, dat ze mijn lichaam veranderen en het een energie geven die ik meende verloren te hebben. Ik heb ondervonden dat ze dreigende ziekten afwenden. Ik kan het uitspreken van deze woorden dus van harte aanbevelen!
Oefeninstructies:
DOEL
Je realiseren dat je niet een beetje van deze wereld kunt hebben en tegelijkertijd de werkelijke wereld kunt zien; dat je tussen de ene of de andere wereld moet kiezen. Maken van de keuze voor de werkelijke wereld, door alle waarde die je aan deze wereld hebt toegekend los te laten.
OEFENING
Zes keer vijf minuten.
Deze les bevat weer een van de reuzenstappen van het Werkboek (zie 9:2). De oefening van vandaag lijkt veel op die van de afgelopen twee dagen, met name die van Les 128.
Begin met het uitspreken van de volgende tekst: “Het is onmogelijk twee werelden te zien. Laat me de kracht die God mij biedt aanvaarden en geen waarde in deze wereld zien, opdat ik mijn vrijheid en verlossing vinden kan”. Je vraagt om Gods kracht om je te ondersteunen en te helpen bij het maken van een definitieve keuze voor de werkelijke wereld. Probeer dit werkelijk te menen.
Sluit dan je ogen en besteed enige tijd aan het “uit je handen leggen” van “alle armzalige schatten van deze wereld” (8:3). En zoek dan contact met een ervaring van ware waarneming, het soort zien dat niet van je ogen afkomstig is. Maak contact met het verlangen om alleen die andere wereld te zien, de wereld van liefde. “Wacht op God om jou te helpen” (8:4). Vertrouw erop dat Hij er zal zijn en je zal helpen om de keuze te maken alleen de werkelijke wereld waarde te geven. Terwijl je wacht, kun je eventueel herhalen: “Help me om alleen de werkelijke wereld te zien.”
ANTWOORD OP VERLEIDINGEN
Zodra je merkt dat je waarde toekent aan iets in deze wereld, realiseer je dan dat je, door een klein stukje van de hel te waarderen, in feite kiest voor de hele hel en de toegang tot de Hemel volledig blokkeert. Zeg: “Het is onmogelijk twee werelden te zien. Ik zoek mijn vrijheid en verlossing, en dit [benoem datgene waar je waarde in ziet] maakt geen deel uit van wat ik verlang”. Wees vandaag zeer alert, want het gaat nu niet om onrust en onvrede, maar om de aantrekkingskracht van de dingen in deze wereld.