Hoe vaak heb je al gehoord of zelf gezegd: “Ik vraag om leiding, maar ik hoor helemaal niets”?

 

Zou het niet geweldig zijn als Een cursus in wonderen ons gedetailleerde instructies zou geven over de manier waarop we kunnen luisteren naar de boodschappen van de Heilige Geest?

Gelukkig is dat precies wat de Cursus doet. De lessen 71 – 90 bevatten een uitgebreide training in het ontvangen van de leiding van de Heilige Geest, waarvan dit de hoofdpunten zijn:

 

1. Luister geduldig; geef niet te snel op.

Als je een vraag hebt gesteld aan de Heilige Geest “wacht [dan] geduldig op Hem. Hij zal er zijn” (W.dI.75.7:8-9). Herhaal intussen af en toe je vraag. Niet omdat de Heilige Geest vergeetachtig is en je Hem eraan moet herinneren, maar om je eigen aandacht en je vertrouwen dat je Hem zult horen te vernieuwen.

 

Herhaal je vraag en je verzoek, telkens wanneer jij je vertrouwen voelt tanen en je hoop op succes voelt flakkeren en doven (WdI.72.12:1).

 

Herhaal, terwijl je wacht, verscheidene keren langzaam en met alle geduld [je vraag] (Wd.I.75.6:7).

 

2. Luister met vertrouwen; maak aanspraak op je rechten.

De instructies over het luisteren benadrukken herhaaldelijk dat je vertrouwen moet hebben dat je zult horen. De lessen staan vol met teksten die ten doel hebben jou dit vertrouwen in te boezemen. Ze verzekeren je dat je aanspraak kunt maken op Gods Antwoord (WdI.71.9:10), dat Hij zal antwoorden (WdI.72.12:5), dat je gehoord zult worden en een antwoord zult ontvangen (WdI.79.10:6). De innerlijke houding die hier wordt aangemoedigd wordt samengevat in het volgende citaat:

 

Er wacht jou een boodschap. Vertrouw erop dat je die zult ontvangen. Onthoud dat die jou toebehoort en dat jij die wilt (WdI.hII.In.3:2-4).

 

3. Luister in diepe stilte; wacht in rustige verwachting op Hem.

Volgens het Werkboek komt het horen van de Heilige Geest neer op één vraag: Hoe stil kan jouw denkgeest worden? Het Handboek voor leraren zegt: “Leer stil te zijn, want Zijn Stem wordt in stilheid gehoord” (H15.2:12). Het gaat niet om een passieve en onoplettende stilte, maar om een alerte, aandachtige en verwachtingsvolle stilte. Je denkgeest dient helder te zijn, met elke vezel van je aandacht wachtend op het antwoord. De combinatie van kalme rust en evenwichtige alertheid staat centraal in de innerlijke kunst van het luisteren.

 

De volgende citaten vatten deze delicate combinatie samen:

 

Probeer het grootste deel van de tijd rustig maar aandachtig te luisteren (WdI.hII.In.3:1).

 

Houd je denkgeest in stilte bereid om de Stem te horen die de waarheid tot je spreekt (WdI.76.9:2).

 

Wacht in stille afwachting op de waarheid (WdI.94.4:1).

 

De meesten van ons kunnen niet veel langer dan een halve minuut onze denkgeest in een staat van alerte, ontvankelijke afwachting houden, daarvoor fladdert hij teveel alle kanten uit. Daarom adviseert het Werkboek ons om hem keer op keer op keer terug te roepen – zo vaak als nodig is.

 

Herhaling II, waarin ons gevraagd wordt tien tot vijftien minuten te luisteren, dringt er op aan vastberaden te zijn onze denkgeest op het juist spoor te houden:

 

Houd aan je voornemen vast wanneer afleidende gedachten opdoemen (WdI.hII.In.4:1).

 

Weiger op het zijspoor van omwegen te worden gebracht (WdI.hII.In.5:2).

 

Het Werkboek adviseert meestal om, wanneer je gedachten afdwalen, het idee van de dag te herhalen, maar het kan ook behulpzaam zijn om je te concentreren op een zin zoals “Hier ben ik, God”.

 

Ik hoop dat je kunt zien hoe serieus de Cursus is met betrekking tot het ontvangen van leiding. Het laatste wat hij wil is dat we dit niet proberen vanuit de veronderstelling dat het toch niet lukt, dat we niet in staat zijn om de Heilige Geest te horen. Degenen die dit wel kunnen, hebben dit vermogen waarschijnlijk reeds in het verleden ontwikkeld, maar we kunnen het ook in het heden ontwikkelen.

 

Wanneer we onszelf trainen om geduldig, vol vertrouwen en in stilte te luisteren, beginnen we die sublieme Stem steeds duidelijker en steeds vaker te horen – soms daadwerkelijk als een stem, vaak als een gevoel, een beeld, een plotselinge ingeving of een helder inzicht, een “toevallige” uitspraak van iemand of een onverwacht gebaar dat je herkent als een antwoord op je vraag.