Les 64

(5 maart)

Laat me mijn functie niet vergeten.

1. Het idee van vandaag is slechts een andere manier om te zeggen: ‘Laat me niet in verzoeking raken.’ Het doel van de wereld die jij ziet is je vergevingsfunctie te verdoezelen en jou de rechtvaardiging te verschaffen die te vergeten. Het is de verzoeking om God en Zijn Zoon af te vallen door een fysieke verschijning aan te nemen. Dit is waarnaar de ogen van het lichaam kijken.

 

2. Niets wat de ogen van het lichaam schijnen te zien, kan iets anders zijn dan een vorm van verzoeking, aangezien dit nu juist het doel van het lichaam was. Toch hebben we geleerd dat de Heilige Geest voor alle illusies die jij gemaakt hebt een andere toepassing heeft, en daarom ziet Hij er een ander doel in. Voor de Heilige Geest is de wereld een plaats waar jij leert jezelf te vergeven wat jij als je zonden beschouwt. Zo bezien wordt de fysieke verschijningsvorm van verzoeking de geestelijke erkenning van verlossing.

 

3. Om onze laatste paar lessen even te herhalen: het is jouw functie hier om het licht van de wereld te zijn, een functie jou door God gegeven. Alleen de arrogantie van het ego brengt je ertoe dit in twijfel te trekken, en alleen de angst van het ego zet je ertoe aan jezelf als onwaardig te beschouwen voor de taak die God Zelf jou heeft toegewezen. De verlossing van de wereld wacht op jouw vergeving, omdat hierdoor de Zoon van God aan alle illusies, en zodoende aan alle verzoeking ontsnapt. De Zoon van God ben jij.

 

4. Alleen door de functie te vervullen die God jou gegeven heeft, zul jij gelukkig zijn. Dat komt doordat het jouw functie is gelukkig te zijn, door het middel te gebruiken waardoor geluk onafwendbaar wordt. Er bestaat geen andere manier. Daarom, elke keer dat jij kiest om je functie al dan niet te vervullen, kies je in feite om al dan niet gelukkig te zijn.

 

5. Laten we dit vandaag niet vergeten. Laten we onszelf hieraan herinneren ‘s morgens, en ‘s avonds opnieuw, en ook de hele dag door. Bereid jezelf van tevoren voor op alle beslissingen die jij vandaag zult nemen door eraan te denken dat ze in feite allemaal heel eenvoudig zijn. Elk zal leiden tot geluk of verdriet. Kan het werkelijk moeilijk zijn zo’n eenvoudige beslissing te nemen? Laat de vorm van de beslissing jou niet misleiden. Een ingewikkelde vorm betekent nog geen ingewikkelde inhoud. Het is onmogelijk dat enige beslissing op aarde een andere inhoud heeft dan precies deze ene eenvoudige keuze. Dat is de enige keuze die de Heilige Geest ziet. Daarom is het de enige keuze die er is.

 

6. Laten we dan vandaag met deze gedachten oefenen:

 

Laat me mijn functie niet vergeten.

Laat me niet proberen de mijne in plaats te stellen van die van God.

Laat me vergeven en gelukkig zijn.

 

Besteed er vandaag minstens eenmaal tien of vijftien minuten aan om dit met gesloten ogen te overdenken. Verwante gedachten zullen je komen helpen, als je onthoudt dat je functie voor jou en de wereld van doorslaggevend belang is.

 

7. Besteed er, bij de frequente toepassingen van het idee van vandaag door de dag heen, enkele minuten aan om deze gedachten te herhalen en dan alleen daaraan en nergens anders aan te denken. Dit zal vooral in het begin moeilijk zijn, omdat jij niet bedreven bent in de discipline die dit voor de denkgeest vereist. Om je te helpen concentreren moet je misschien behoorlijk vaak herhalen: ‘Laat me mijn functie niet vergeten.’

 

8. Bij de kortere oefenperioden worden er twee vormen verlangd. Doe de oefeningen de ene keer met gesloten ogen, waarbij je je probeert te concentreren op de gedachten die je gebruikt. Houd de andere keer je ogen open nadat je de gedachten hebt herhaald, en kijk dan langzaam en niet selectief om je heen, terwijl jij jezelf voorhoudt:

 

Deze wereld verlossen is mijn functie.

Toelichting:

Les 62 vertelde dat vergeven mijn functie is; deze les dringt er op aan niet te vergeten dat ik hier ben om de wereld te vergeven en vrede te brengen aan elke denkgeest.

Waardoor vergeet ik dit? Door de hele wereld. Alles wat de ogen van mijn lichaam zien is “een vorm van verzoeking, aangezien dit nu juist het doel van het lichaam was” (2:1).

 

Het ego heeft de wereld en het lichaam gemaakt met het volgende doel voor ogen:

1. Om mijn vergevingsfunctie te verdoezelen.
2. Om het vergeten van mijn functie te rechtvaardigen.
3. Om mij te verleiden God te verlaten door vorm aan te nemen in een lichaam.

 

Het voortbestaan van het ego hangt af van mijn identificatie met een lichamelijke vorm. De “zondigheid” en “incompleetheid” van de wereld om me heen rechtvaardigen mijn onwil om te vergeven. Mijn betrokkenheid bij de wereld, waardoor deze het terrein van mijn doelen en zelfs van mijn leven wordt, verbergt mijn werkelijke functie – in de hemel: scheppen, in de wereld: vergeven. Het plan van het ego lijkt uitstekend te werken.

 

De kosmologie van de Cursus is nogal ongebruikelijk en extreem. Zoals verderop in het Werkboek wordt uitgelegd leert de Cursus dat de wereld werd gemaakt als een aanval op God (WdII.3.2:1). Ze is niet geschapen door God, maar gemaakt door het ego om God de rug toe te keren en, door het aannemen van een fysieke vorm, onze spirituele werkelijkheid te verbergen.

 

Ik ben niet de enige die dit moeilijk kan begrijpen en accepteren. De Cursus is zich ervan bewust dat het een moeilijk thema is. Maar als ik begin te ontdekken hoe mijn denkgeest werkt wordt het een beetje gemakkelijker, omdat ik begin te zien op welke manieren mijn denkgeest de wereld, en alles wat ik zie, gebruikt om de illusie van mijn afgescheidenheid in stand te houden. Als ik overweeg om te vergeven, is er in mijn denkgeest ook iets dat zich daar met hand en tand tegen verzet en probeert mijn niet-vergevingsgezindheid te rechtvaardigen, totdat ik uiteindelijk mijn plan om te vergeven volkomen vergeet.

 

De Heilige Geest heeft een ander plan:

 

Voor de Heilige Geest is de wereld een plaats waar jij leert jezelf te vergeven wat jij als je zonden beschouwt (2:3).

 

Dat is wat we doen wanneer we “anderen” vergeven. Het vervullen van onze functie maakt ons gelukkig. Het verband tussen vergeving en geluk is interessant. Als je niet vergeeft ben je ergens ongelukkig over. Als je zegt: “Ik ben niet blij (gelukkig) met de manier waarop je je gedraagt” zeg je eigenlijk: “Ik heb over je geoordeeld en je schuldig bevonden”. Vergeven betekent je redenen om ongelukkig te zijn loslaten. Als je vergeeft wordt “geluk onafwendbaar” (4:2). En “er bestaat geen andere manier” (4:3). Niet-vergeven is de keus om ongelukkig te blijven, want zonder vergeving kun je niet echt gelukkig zijn. Dat is de redenering achter de volgende verklaring:

 

Daarom, elke keer dat jij kiest om je functie al dan niet te vervullen, kies je in feite om al dan niet gelukkig te zijn (4:4).

 

De les vervolgt met er op te wijzen dat elke beslissing die we nemen neerkomt op de keuze: wil ik gelukkig of ongelukkig zijn? Als je je keuzes vanuit dit perspectief begint te bekijken heb je eigenlijk geen keuze meer. Want wie kiest er nu bewust voor ongeluk? Als je begint te ontdekken dat je dit in feite toch vaak doet, begin je ook te begrijpen waarom de Cursus ons vaak “krankzinnig” noemt.

 

Laat me mijn functie niet vergeten.

Laat me niet proberen de mijne in plaats te stellen van die van God.

Laat me vergeven en gelukkig zijn (6:2-4).

 

Laten we vandaag niet vergeten om te oefenen. De oefenperiode van tien tot vijftien minuten is nieuw. Probeer daar gevolg aan te geven.

Oefeninstructies:

DOEL

Jezelf eraan herinneren om voortdurend te kiezen voor geluk door te kiezen voor het vervullen van je functie, en de verleiding weerstaan om je functie te vergeten door de wereld die je ziet.

 

OEFENING

Minstens eenmaal een langere oefenperiode van tien tot vijftien minuten.

 

• Sluit je ogen en zeg: “Laat me mijn functie niet vergeten. Laat me niet proberen de mijne in plaats te stellen van die van God. Laat me vergeven en gelukkig zijn”.
• Oefen weer door over deze verklaringen na te denken. Laat verwante gedachten opkomen. Misschien helpt het je om je te realiseren hoe belangrijk je functie is voor jezelf en anderen.

 

HERHALINGEN

Zo vaak mogelijk, gedurende enkele minuten.

 

Gebruik daarvoor afwisselend de volgende oefenvormen:

• Een korte versie van de langere oefening. Herhaal de drie “laat me...”- verklaringen en denk alleen daarover na. Wanneer je gedachten afdwalen herhaal dan de ideeën.
• Herhaal de drie verklaringen, kijk dan langzaam om je heen terwijl je zegt: “Deze wereld verlossen is mijn functie”.

 

OPMERKING

Tijdens de langere oefenperioden dwalen je gedachten gemakkelijk af, om de eenvoudige reden dat “jij niet bedreven bent in de discipline die dit voor de denkgeest vereist” (7:2). Wees dus alert op irrelevante gedachten. Als deze zich aandienen, herhaal dan het idee (of alle drie zinnen). Zelfs al moet je dat twintig keer doen, dat is beter dan je denkgeest te laten wegdrijven naar een niemandsland.