Les 79

(20 maart)

Laat me inzien wat het probleem is, zodat het kan worden opgelost.

1. Een probleem kan niet worden opgelost als je niet weet wat het is. Zelfs als het in werkelijkheid al is opgelost, zul jij nog steeds het probleem hebben, omdat je niet inziet dat het is opgelost. Zo staat het met de wereld. Het probleem van de afscheiding, dat eigenlijk het enige probleem is, is al opgelost. Toch wordt de oplossing niet gezien, omdat het probleem niet wordt gezien.

 

2. Iedereen in deze wereld lijkt zijn eigen speciale problemen te hebben. Toch zijn ze allemaal hetzelfde en moeten ze als één probleem worden gezien, wil de ene oplossing die ze allemaal oplost, worden aanvaard. Wie kan zien dat een probleem is opgelost, als hij denkt dat het probleem iets anders is? Zelfs al krijgt hij het antwoord, dan nog kan hij het belang ervan niet zien.

 

3. Dat is de situatie waarin jij je nu bevindt. Het antwoord heb je, maar je bent nog onzeker over wat het probleem is. Er lijkt zich een lange rij verschillende problemen aan je voor te doen, en als er één is opgelost, dient het volgende zich al weer aan, en het volgende. Er lijkt geen eind aan te komen. Er is geen ‘moment waarop jij je volkomen vrij van problemen en in vrede voelt.

 

4. De verleiding problemen als legio te beschouwen is de verleiding het probleem van de afscheiding onopgelost te laten. De wereld lijkt jou een reusachtig aantal problemen voor te leggen, die elk een ander antwoord vereisen. Deze zienswijze brengt je in een positie waarin jouw manier van problemen oplossen noodgedwongen ontoereikend is en mislukking onontkoombaar.

 

5. Niemand kan alle problemen oplossen die de wereld schijnt te bevatten. Ze lijken op zo veel niveaus te liggen en in zulke wisselende vormen en met zo’n uiteenlopende inhoud voor te komen, dat ze jou voor een onmogelijke opgave plaatsen. Ontreddering en depressiviteit zijn onvermijdelijk wanneer je ze beziet. Sommige duiken onverwacht op, net wanneer je denkt dat je de vorige hebt opgelost. Andere blijven onopgelost onder een wolk van ontkenning en steken van tijd tot tijd de kop op om je te achtervolgen, alleen om daarna, nog altijd onopgelost, weer te worden weggestopt.

 

6. Al deze complexiteit is slechts een wanhopige poging om het probleem niet te zien, en dus niet toe te laten dat het wordt opgelost. Als je zou kunnen inzien dat jouw enige probleem afscheiding is, ongeacht de vorm die het aanneemt, zou je het antwoord daarop kunnen aanvaarden omdat je het belang ervan zag. Wanneer jij de constante zag die onder al de problemen ligt waarmee je geconfronteerd lijkt, zou je begrijpen dat je over het middel beschikt om ze allemaal op te lossen. En je zou het middel aanwenden, omdat je inziet wat het probleem is.

 

7. We zullen vandaag in onze langere oefenperioden vragen wat het probleem is en wat het antwoord daarop. We gaan er niet van uit dat we dat al weten. We proberen onze denkgeest te bevrijden van al de vele verschillende soorten problemen die we menen te hebben. We proberen te beseffen dat we maar één probleem bezitten, dat we niet hebben gezien. We zullen vragen wat het is en op het antwoord wachten. Het zal ons worden verteld. Dan zullen we om de oplossing ervan vragen. En die zal ons worden verteld.

 

8. De oefeningen voor vandaag zullen succesvol zijn in de mate waarin jij er niet op staat te bepalen wat het probleem is. Het zal jou misschien niet lukken al je vooropgezette meningen los te laten, maar dat is ook niet noodzakelijk. Het enige wat noodzakelijk is, is dat je bij jezelf enige twijfel voelt over de werkelijkheid van jouw versie van wat je problemen zijn. Je probeert in te zien dat het antwoord jou gegeven is door het probleem te zien, zodat het probleem en de oplossing kunnen worden samengebracht en jij in vrede kunt zijn.

 

9. De korte oefenperioden voor vandaag zullen niet door de tijd, maar door de behoefte worden ingegeven. Je zult vandaag vele problemen zien, die elk om een oplossing vragen. Onze inspanningen zullen erop gericht zijn in te zien dat er maar één probleem en één oplossing is. Met dit inzicht zijn alle problemen opgelost. Met dit inzicht is er vrede.

 

10. Laat je vandaag niet door de vorm van de problemen misleiden. Telkens wanneer er een moeilijkheid lijkt te ontstaan, zeg dan meteen tegen jezelf:

 

Laat me inzien wat hier het probleem is, zodat het kan worden opgelost.

 

Probeer dan elk oordeel over de aard van het probleem op te schorten. Sluit zo mogelijk je ogen een ogenblik en vraag wat het is. Je zult gehoord worden en zult een antwoord ontvangen.

Toelichting:

Deze en de volgende les behandelen een van de duidelijkste uitspraken over een belangrijk Cursus-principe: “Eén probleem, één oplossing” (WdI.80.1:5). Beide lessen dienen herhaaldelijk gelezen te worden, zodat de ideeën die ze onderwijzen ingebed raken in ons denkproces.

 

Het lijkt of ik geconfronteerd word met een veelvoud aan problemen, overweldigend in aantal en complexiteit, oplopend van nietig tot gigantisch, voortdurend verschuivend en veranderend, opkomend en weer verdwijnend. Als ik even de tijd neem om ernaar te kijken, is blinde paniek de enig mogelijke reactie. Aandacht schenken aan een van die problemen laat me een dozijn andere vergeten, die evenveel aandacht en zorg nodig hebben.

 

Omdat ik elk probleem even speciaal vind, ben ik gedoemd de ene fout na de andere te maken, waarbij mijn gevoel van ontoereikendheid almaar toeneemt. Hoe zou het zijn als al deze problemen teruggebracht konden worden tot slechts één probleem? Hoe zou het zijn als ik de oplossing van dat ene probleem al in handen had? Ik kan mij nauwelijks voorstellen hoe opgelucht ik mij zou voelen als ik zou inzien dat dit waar is, dat ik maar één probleem heb en dat dit ene probleem al is opgelost.

 

Is dat mogelijk? Ja!

 

Wij denken dat al onze problemen van elkaar verschillen en niets met elkaar te maken hebben. We zien niet dat ene probleem in elk ervan. We zijn ons er niet van bewust dat we de oplossing al in handen hebben. En als we ons daar wel van bewust zijn realiseren we ons niet dat deze oplossing op elk van de zo verschillend lijkende problemen kan worden toegepast.

 

Zo staat het met de wereld. Het probleem van de afscheiding, dat eigenlijk het enige probleem is, is al opgelost. Toch wordt de oplossing niet gezien, omdat het probleem niet wordt gezien (1:3-5).

 

Om uit deze illusoire gevangenis te ontsnappen moeten we dus allereerst het enige probleem in elk probleem herkennen. We moeten ons ervan bewust worden wat dit enige probleem is, voordat we ons kunnen realiseren dat het al is opgelost. Zolang we denken dat onze problemen los staan van ons idee dat we los staan van God – wat al zo volledig is opgelost dat het geen thema meer is – zullen we blijven denken dat we problemen hebben waarvoor we geen oplossing hebben. We zullen overal zoeken naar mogelijkheden om van onze problemen af te komen, behalve daar waar het antwoord ligt, omdat we dat antwoord al als irrelevant hebben afgedaan.

 

Wie kan zien dat een probleem is opgelost, als hij denkt dat het probleem iets anders is? (2:3).

 

Al deze complexiteit is slechts een wanhopige poging om het probleem niet te zien, en dus niet toe te laten dat het wordt opgelost (6:1).

 

Wat we dus als eerste moeten doen is de constante zien die onder alle problemen ligt waarmee we geconfronteerd lijken (6:3). Als we kunnen zien dat het geloof in de afscheiding de basis is van elk probleem, zullen we begrijpen dat we de oplossing al in handen hebben. En als we die oplossing toepassen zijn we vrij.

 

Misschien lijkt het een onmogelijke opgave om elk probleem te zien als een variatie op de afscheidingsgedachte. Ook daar heeft deze les begrip voor:

 

Het zal jou misschien niet lukken al je vooropgezette meningen los te laten, maar dat is ook niet noodzakelijk. Het enige wat noodzakelijk is, is dat je bij jezelf enige twijfel voelt over de werkelijkheid van jouw versie van wat je problemen zijn (8:2-3).

 

Ik hoef alleen maar te twijfelen? O, maar dat kan ik wel, daar ben ik erg goed in!

Het enige wat ons gevraagd wordt is “elk oordeel over de aard van het probleem op te schorten” (10:4). Opschorten betekent uitstellen. We hoeven onze oordelen niet eens voorgoed opzij te zetten, alleen maar voor even. We hoeven onszelf alleen maar toe te staan onze persoonlijke mening over alles en iedereen te betwijfelen, en te overwegen of er misschien een andere manier is om ernaar te kijken.

 

Vandaag wordt ons dus gevraagd om te twijfelen. Om te twijfelen aan onze versie van wat onze problemen zijn. Om bij onszelf te denken: “Misschien zie ik dit niet helemaal helder, misschien zit ik ernaast”. En om ons vervolgens af te vragen: “Wat is het werkelijke probleem?” Die oefenvorm kan zelfs ik aan. Dank U God, voor zo’n eenvoudige cursus!

Oefeninstructies:

DOEL

Twijfelen aan jouw versie van wat je problemen zijn, zodat je het enige probleem in al je problemen kunt ontdekken.

 

OEFENING

Twee keer, tien tot vijftien minuten.

 

• Probeer je denkgeest te bevrijden van de manier waarop jij je problemen waarneemt. Doe je best om “bij jezelf enige twijfel te voelen over de werkelijkheid van jouw versie van wat je problemen zijn”. Probeer je te realiseren dat de veelheid van je problemen een rookgordijn is, dat het feit verbergt dat er slechts één probleem is. Probeer echter niet dit ene probleem te definiëren.
• Vraag dan wat jouw ene probleem is en wacht op het antwoord. Zet voor even opzij wat de les hierover zegt, namelijk dat dit ene probleem de afscheiding is, en luister naar het antwoord dat van binnenuit in je opkomt.
• Vraag vervolgens wat het antwoord is op het ene probleem. Luister weer op de gebruikelijke manier: wacht in stilte, in vertrouwen – “het zal ons worden verteld” – en herhaal af en toe je vraag.

 

ANTWOORD OP VERLEIDINGEN

Zodra je een probleem ervaart:

• Erken dat dit alleen maar het ene probleem is, dat verschijnt in een vermomming. Zeg meteen: “Laat me inzien wat hier het probleem is, zodat het kan worden opgelost”.
• Zet jouw mening over wat het probleem is opzij. Als het mogelijk is, sluit dan je ogen en vraag wat het probleem is. Het zal je worden verteld.