Les 152

(1 juni)

De macht om te beslissen is aan mij.

1. Niemand kan verlies lijden tenzij het zijn eigen beslissing is. Niemand lijdt pijn behalve als zijn keuze deze toestand voor hem verkiest. Niemand kan verdrietig of bang zijn, of denken dat hij ziek is, als dit niet het resultaat is dat hij wenst. En niemand sterft zonder zijn eigen instemming. Niets gebeurt er wat niet jouw wensen vertegenwoordigt, en niets wordt achterwege gelaten wat jij kiest. Hier is jouw wereld, compleet tot in elk detail. Hier ligt voor jou haar volledige werkelijkheid. En hier alleen is sprake van verlossing.

 

2. Je gelooft misschien dat dit standpunt extreem is, en te veelomvattend om waar te kunnen zijn. Maar kunnen er op de waarheid uitzonderingen bestaan? Kan verlies werkelijk zijn, als alles jou gegeven is? Kan pijn deel van vrede, of verdriet deel van vreugde zijn? Kunnen angst en ziekte doordringen in een denkgeest waar liefde en volmaakte heiligheid wonen? De waarheid moet alles insluiten, wil ze überhaupt waarheid zijn. Aanvaard geen tegenstellingen en geen uitzonderingen, want wie dat doet weerspreekt daarmee de waarheid volkomen.

 

3. Verlossing is de erkenning dat de waarheid waar is, en dat niets anders waar is. Dit heb je eerder gehoord, maar je accepteert de beide delen ervan misschien nog niet. Zonder het eerste heeft het tweede geen betekenis. Maar zonder het tweede is het eerste niet meer waar. Waarheid kan geen tegendeel hebben. Dit kan niet vaak genoeg worden gezegd en overdacht. Want als wat niet waar is net zo waar is als wat waar is, is een deel van de waarheid onwaar. Dan heeft de waarheid haar betekenis verloren. Niets dan de waarheid is waar, en wat onwaar is, is onwaar.

 

4. Dit is het allereenvoudigste onderscheid, en toch het alleronduidelijkste. Maar niet omdat het een moeilijk waar te nemen onderscheid is. Het ligt verborgen achter een enorme aaneenschakeling van keuzes die niet geheel de jouwe lijken te zijn. En zo lijkt het alsof de waarheid enkele aspecten bezit die consistentie logenstraffen, maar die niets anders blijken te zijn dan door jou ingevoerde tegenstrijdigheden.

 

5. Zoals God jou geschapen heeft, zo ben jij onherroepelijk en onveranderlijk nog steeds, waarbij voorbijgaande toestanden per definitie onwaar zijn. En dat omvat elke omslag in gevoel, conditieveranderingen in het lichaam en de denkgeest, in elke vorm van bewustzijn en reactie. Het is deze alomvattendheid die de waarheid van onwaarheid scheidt, en het onware van de waarheid gescheiden houdt, als wat het is.

 

6. Is het niet vreemd dat je meent dat het arrogant is te denken dat jij de wereld die je ziet, hebt gemaakt? God heeft haar niet gemaakt. Hiervan kun je zeker zijn. Wat kan Hij weten van het kortstondige, de zondigen en schuldigen, de angstigen, lijdenden en eenzamen, en van de denkgeest die in een lichaam leeft dat sterven moet? Wanneer je denkt dat Hij een wereld heeft gemaakt waarin zulke dingen werkelijkheid lijken, beschuldig je Hem slechts van waanzin. Hij is niet gek. Toch maakt slechts waanzin een wereld zoals deze.

 

7. Denken dat God chaos heeft gemaakt, Zijn Wil weerlegt, tegendelen voor de waarheid heeft bedacht, en duldt dat de dood over het leven triomfeert: dit alles is arrogantie. Nederigheid zou onmiddellijk zien dat deze dingen niet van Hem afkomstig zijn. En kun jij zien wat God niet geschapen heeft? Denken dat je dat kunt, is niets anders dan geloven dat jij kunt waarnemen wat God niet heeft gewild. En zou er iets arroganter kunnen zijn dan dit?

 

8. Laten we vandaag werkelijk nederig zijn, en wat wij gemaakt hebben aanvaarden voor wat het is. De macht om te beslissen is aan ons. Besluit slechts je rechtmatige plaats als medeschepper van het universum te aanvaarden, en alles wat jij denkt gemaakt te hebben zal verdwijnen. Wat dan in jouw bewustzijn oprijst, zal alles zijn wat er ooit was, voor eeuwig zoals het nu is. En het zal de plaats innemen van alle zelfmisleiding, die alleen maar werd voortgebracht om zich het altaar toe te eigenen gewijd aan de Vader en de Zoon.

 

9. Vandaag beoefenen we ware nederigheid en geven de valse pretentie op waarmee het ego probeert te bewijzen dat nederigheid arrogantie is. Alleen het ego kan arrogant zijn. Maar de waarheid is nederig in het erkennen van haar grootheid, haar onveranderlijkheid en haar eeuwige heelheid, alomvattend, Gods volmaakte gave aan Zijn geliefde Zoon. We leggen de arrogantie terzijde, die zegt dat we zondaars zijn, schuldig en bang, beschaamd om wat we zijn, en verheffen in plaats daarvan ons hart in ware nederigheid tot Hem die ons smetteloos heeft geschapen, in macht en liefde zoals Hij.

 

10. De macht om te beslissen is aan ons. En we aanvaarden van Hem datgene wat wij zijn, en erkennen nederig de Zoon van God. Gods Zoon erkennen houdt tevens in dat alle zelfbeelden terzijde zijn gelegd en als onwaar herkend. Hun arrogantie is gezien. En in nederigheid aanvaarden we vreugdevol dat de straling van Gods Zoon, zijn zachtmoedigheid, zijn volmaakte zondeloosheid, de Liefde van zijn Vader, zijn recht op de Hemel en op bevrijding uit de hel, de onze is.

 

11. Nu verenigen we ons in de blije erkenning dat leugens leugens zijn en alleen de waarheid waar is. We denken bij het opstaan uitsluitend aan de waarheid en besteden er vijf minuten aan ons in haar wegen te oefenen, terwijl we onze bange denkgeest hiermee aanmoedigen:

 

De macht om te beslissen is aan mij.

Vandaag zal ik mijzelf aanvaarden zoals mijn Vaders Wil mij geschapen heeft.

 

Dan zullen we in stilte wachten en alle zelfmisleiding opgeven, terwijl we nederig ons Zelf vragen Zichzelf aan ons te openbaren. En Hij die nooit is weggegaan, zal opnieuw in ons bewustzijn komen, dankbaar om Zijn woonplaats aan God terug te kunnen geven, zoals die was bestemd.

 

12. Wacht de hele dag door geduldig op Hem, en nodig Hem elk uur uit met de woorden waarmee de dag begonnen is, om die te besluiten met dezelfde uitnodiging aan jouw Zelf. Gods Stem zal antwoorden, want Hij spreekt voor jou en voor je Vader. Hij zal de vrede van God in de plaats stellen van al jouw uitzinnige gedachten, de waarheid van God in de plaats van alle zelfmisleiding, en Gods Zoon in de plaats van jouw illusies omtrent jezelf.

Toelichting:

Deze les roept mij op mijn “rechtmatige plaats als medeschepper van het universum te aanvaarden” (8:3). Door middel van logische argumenten probeert ze mij ertoe te brengen het feit, dat ik de wereld die ik zie heb gemaakt, te aanvaarden.

 

Niets gebeurt er wat niet jouw wensen vertegenwoordigt, en niets wordt achterwege gelaten wat jij kiest (1:5).

 

Als dit waar is en ik het aanvaard, is het idee van deze les logisch: “De macht om te beslissen is aan mij”. Mijn keuze maakt de wereld. Wat mijn illusie van pijn, zonde en dood zo’n ogenschijnlijke werkelijkheid verleent, is het geloof dat dit alles buiten mijn macht ligt en ik er dus niet verantwoordelijk voor ben. Als ik echter aanvaard dat ik het gemaakt heb tot wat het is, begrijp ik dat ik diezelfde macht ook kan aanwenden om alles weer te laten verdwijnen. Als ik ontken dat ik het gedaan heb, kan ik het niet ongedaan maken.

 

Als ik erken dat ik de wereld die ik zie heb gemaakt, aanvaard ik tegelijkertijd het feit dat God haar niet heeft gemaakt. De absurditeit van het idee dat God deze wereld heeft geschapen wordt in deze les als volgt verwoord:

 

Denken dat God chaos heeft gemaakt, Zijn Wil weerlegt, tegendelen voor de waarheid heeft bedacht, en duldt dat de dood over het leven triomfeert: dit alles is arrogantie. Nederigheid zou onmiddellijk zien dat deze dingen niet van Hem afkomstig zijn (7:1-2).

 

Als ze niet van Hem afkomstig zijn moeten ze van mij zijn – mijn maaksels, het resultaat van mijn beslissingsmacht. Daarom zijn het dingen die ik ongedaan kan maken. Toegepast op mezelf betekent dit dat ik nog steeds heel ben en mijn vergissingen mij niet hebben veranderd:

 

Zoals God jou geschapen heeft, zo ben jij onherroepelijk en onveranderlijk nog steeds, waarbij voorbijgaande toestanden per definitie onwaar zijn. En dat omvat elke omslag in gevoel, conditieveranderingen in het lichaam en de denkgeest, in elke vorm van bewustzijn en reactie (5:1-2).

 

Ik houd van de woorden: “waarbij voorbijgaande toestanden per definitie onwaar zijn”. Als het veranderlijk is, is het niet waar! Wauw! Wat betekent dat voor mijn zorgen over mijn stemmingswisselingen? Over ouder worden? Over ziekte? Over mijn inkomen? (”toestanden” lijken zo toepasselijk te zijn op inkomen!). En over mijn bewustzijnsveranderingen? Het zijn voorbijgaande toestanden en dus onwaar. Veranderingen in mijn reactie op de Cursus? Voorbijgaande toestanden en dus onwaar. Wat waar is, is waar. En alleen de waarheid is waar. Alle veranderingen zijn door mij “ingevoerde tegenstrijdigheden” (4:4).

 

Ik begin te leren dat ik, als ik mij om de een of andere reden ellendig voel, mezelf eraan kan herinneren dat dit gevoel een voorbijgaande toestand is en dus onwaar – en dus niets om mij zorgen over te maken. Dit verdrijft niet altijd meteen het ellendige gevoel, maar het voorkomt wel dat ik me daar schuldig over voel, of bang ben dat er iets mis is met me. En als gevolg daarvan blijft het negatieve gevoel minder lang hangen dan gewoonlijk, omdat ik niet de extra last van zelfveroordeling aan het oorspronkelijke gevoel toevoeg.

 

Deze benadering helpt me om de voorbijgaande gevoelens en veranderingen in mijn bewustzijn achter me te laten. In plaats van mij van een gevoel af te keren verbind ik mij ermee, met mildheid en barmhartige vergeving. Deze verandering kan ook in woorden worden uitgedrukt, zoals: “Mijn lichaam is ziek” in plaats van: “Ik ben ziek”, of: “Ik ervaar een depressie” in plaats van “Ik ben depressief”. In plaats van mij te identificeren met een voorbijgaande gedachte of gevoel ben ik mij bewust van wie ik ben, eeuwig en onveranderlijk, terwijl ik alleen een voorbijgaande toestand ervaar. “Ik” ben verschillend van- en niet geïdentificeerd met de voorbijgaande show in mijn denkgeest.

 

En dan kan ik erkennen: “De macht om te beslissen is aan mij”.

Oefeninstructies:

DOEL

Ware nederigheid beoefenen; je zelfbeelden, die arrogant beweren dat je zwak en zondig bent, opzij zetten en de kracht van je ware Zelf aanvaarden.

 

OEFENING

’s Morgens en ’s avonds vijf minuten.

 

• Herhaal de volgende zinnen: “De macht om te beslissen is aan mij. Vandaag zal ik mijzelf aanvaarden zoals mijn Vaders Wil mij geschapen heeft”. Desgewenst kun je dit herformuleren als: “Met mijn grenzeloze beslissings- macht aanvaard ik de grenzeloze macht van mijn Zelf”.
• Besteed dan enige tijd aan het opgeven van je zelfbeelden, die niets anders zijn dan leugens die je jezelf hebt verteld over wie je bent. Ze zeggen dat je zwak bent, overgeleverd aan de genade van een wereld die jij niet hebt gemaakt. Ze zeggen dat je zondig bent en je moet schamen over wat je bent. Zet al deze zelfbeelden opzij en erken dat hun zogenaamde nederigheid in feite arrogantie is, omdat ze zeggen dat God zich vergist met betrekking tot jou.
• Wacht dan in stilte, terwijl je je Zelf vraagt Zich aan je te openbaren in al Zijn grootheid, onveranderlijkheid en heelheid. Verhef je hart in oprechte nederigheid tot je Schepper, en laat Hem jou de onbegrensde Zoon tonen die hij geschapen heeft als jij. Wacht op Zijn Stem die je antwoord geeft, en jouw valse zelfbeelden vervangt door de werkelijkheid van je ware Zelf. Wanneer je gedachten afdwalen, herhaal dan de openingszinnen en keer terug tot een luisterende houding.

 

HERHALINGEN

Elk uur.

Doe een korte versie van de langere oefenperioden. Nodig je Zelf uit met de woorden: “De macht om te beslissen is aan mij. Vandaag zal ik mijzelf aanvaarden zoals mijn Vaders Wil mij geschapen heeft”.