Les 52

(21 februari)

"De Schaduw van het Verleden"

 

Ik loop door een straat die ik ken,
maar de stenen zijn niet de stenen van vandaag.
Mijn ogen vangen vormen,
maar mijn denkgeest weeft verhalen
die al duizend keer verteld zijn.

 

Ik luister naar stemmen die spreken,
maar de woorden zijn echo’s
van oude gedachten,
gefossiliseerd in angst,
gehuld in de mist van herinneringen.

 

Mijn ogen zien een vriend, een vreemdeling, een vijand,
afhankelijk van welk verleden ik kies.
Is hij een spiegel?
Een schaduw?
Of is hij alleen maar wat hij is?

 

Ik adem in, en iets fluistert:
Jij ziet het verleden, niet het nu.
En in dat moment, een flits van helderheid:
Alles wat ik dacht te weten,
is slechts een afdruk in water.

 

Kan ik de wereld opnieuw zien?
Zonder de last van gisteren?
Kan ik kijken zonder te oordelen,
luisteren zonder te vrezen,
zijn zonder te herhalen?

 

Ik open mijn ogen opnieuw,
maar nu als een kind
dat nooit eerder zag.
De lucht is alleen lucht.
Een hand is alleen een hand.
En liefde is nog altijd hier,
achter de sluier van het verleden.

 

 

Dit gedicht vangt de essentie van les 52: hoe onze waarneming gevormd wordt door het verleden en hoe we ons daarvan kunnen bevrijden. Het herinnert ons eraan dat echte vrijheid ontstaat wanneer we het heden ervaren zonder de schaduw van oude interpretaties.

 

Les 52 is een herhaling van de lessen 6 tot en met 10 en omvat de volgende kerninzichten:

 

  1. Ik voel onvrede omdat ik iets zie wat er niet is (les 6)

    → Dit leert dat alles wat we voelen voortkomt uit onze eigen denkgeest. Lijden komt niet van buitenaf, maar van onze interpretatie.

  2. Ik zie alleen het verleden (les 7)
    → Onze waarneming is altijd een reconstructie van het verleden. We denken te zien, maar projecteren vooral onze oude overtuigingen.

  3. Mijn denkgeest is voortdurend bezig met voorbije gedachten (les 8)

    → De meeste gedachten die we hebben zijn betekenisloos omdat ze slechts fragmenten van illusies zijn. Werkelijke gedachten komen van de waarheid in ons.

  4. Ik zie niets zoals het nu is (les 9)
    → Alles wat we waarnemen, zien we door de lens van herinneringen en oude interpretaties. Dit verhindert ons om de werkelijkheid in het nu te ervaren.

  5. Mijn gedachten betekenen niets (les 10)
    → We leven in een voortdurende herhaling van het verleden. Dit houdt ons gevangen in oude patronen en belemmert innerlijke vrede.

 

Deze lessen wijzen erop dat onze ervaring van de wereld niet objectief is, maar gekleurd door onze overtuigingen en herinneringen. Een Cursus in Wonderen nodigt ons uit om deze illusies los te laten en de wereld te zien met de ogen van liefde in plaats van angst.

 

 

Les 52: "Herhaling van lessen 6-10"

 

Uitgebreide uitleg

Deze herhaling brengt ons terug bij enkele fundamentele lessen die onze perceptie helpen verschuiven van angst naar waarheid. Door deze lessen opnieuw te doordenken en toe te passen, versterken we onze bereidheid om oude denkpatronen los te laten.

 

Samenvatting van lessen 6-10

  1. Ik voel onvrede omdat ik iets zie wat er niet is. → Mijn emoties komen voort uit mijn interpretaties, niet uit de feiten.

  2. Ik zie alleen het verleden. → Alles wat ik waarneem, wordt gekleurd door mijn herinneringen en overtuigingen.

  3. Mijn denkgeest is voortdurend bezig met voorbije gedachten. → Mijn waarneming wordt bepaald door oude gedachten, waardoor ik het heden niet volledig ervaar.

  4. Ik zie niets zoals het nu is. → Ik filter mijn waarneming door een lens van het verleden en mis daardoor de werkelijke ervaring van het moment.

  5. Mijn gedachten betekenen niets. → Niet alle gedachten die ik heb, zijn waardevol of waar; ik kan ervoor kiezen om ze los te laten.

 

Praktische toepassing en oefening

  • Lees de lessen zorgvuldig door en herhaal de kernzinnen gedurende de dag.

  • Oefen bewust in het loslaten van oude denkpatronen en sta open voor een nieuwe manier van zien.

  • Vraag jezelf af: Hoe beïnvloeden mijn oude gedachten mijn waarneming van het heden?

 

Meditatie & contemplatie

Sluit je ogen en stel je voor dat je door een raam kijkt dat bedekt is met stof. Terwijl je het schoonmaakt, wordt de wereld steeds helderder en mooier. Hoe voelt het om met een frisse blik te kijken?