Les 217

(5 augustus)

"Vrij van Vorm"

 

Ik ben niet wat ogen zien,
niet gebonden aan tijd of pijn.
Ik besta buiten begin en eind,
licht zonder grens, vrij van vorm.

 

Dankbaarheid vult mijn handen,
niet als iets van buitenaf,
maar als een zaad dat ik plant,
en in mijzelf tot bloei breng.

 

Ik keer terug naar de stilte,
waar ik al was voordat ik dacht.
Geen lichaam, geen ketens,
alleen het zachte weten:
Ik ben.

 

 

.

Uitleg en Commentaar op Les 217 en 197:

"Ik kan alleen maar mijn eigen dankbaarheid oogsten."

 

Les 217 van Een Cursus in Wonderen herhaalt de boodschap van les 197 en combineert deze met de kernwaarheid dat we niet ons lichaam zijn, maar eeuwige, goddelijke wezens. Deze lessen wijzen erop dat we los moeten komen van onze identificatie met het fysieke lichaam en de tijdelijke wereld. In plaats daarvan moeten we erkennen dat onze ware essentie geestelijk is en ongeschonden blijft, zoals God ons geschapen heeft.

Les 197 stelt dat we alleen onze eigen dankbaarheid kunnen oogsten, wat betekent dat de liefde en dankbaarheid die we ervaren, een reflectie zijn van onze eigen perceptie en keuzes. Wanneer we geven, ontvangen we. Wanneer we dankbaarheid cultiveren, wordt diezelfde energie naar ons teruggespiegeld.

De combinatie van beide lessen in les 217 benadrukt dat ons ware Zelf niet wordt beïnvloed door het lichaam of de vergankelijke wereld. Ware vrijheid ligt in het besef dat we altijd de geest van liefde en dankbaarheid kunnen kiezen, los van lichamelijke beperkingen of wereldse omstandigheden.

 

 

 

Verdieping en toepassingen op Les 217 en 197:

"Ik kan alleen maar mijn eigen dankbaarheid oogsten."

 

Deze les herhaalt en combineert twee essentiële principes van Een Cursus in Wonderen:

1. Je bent geen lichaam, maar een geestelijk wezen
   Dit betekent dat onze ware identiteit niet verbonden is met het fysieke lichaam of de materiële wereld. We zijn geen verzameling cellen en geen product van tijdelijke omstandigheden. Onze essentie is eeuwig en onveranderlijk, net zoals God ons geschapen heeft.

2. Vrijheid ligt in het herkennen van je ware Zelf
   Zolang we ons identificeren met het lichaam, lijken we onderhevig aan pijn, ziekte, ouderdom en dood. Maar als we inzien dat we meer zijn dan alleen deze fysieke vorm, ontdekken we een vrijheid die niet wordt beperkt door uiterlijke omstandigheden.

3. Dankbaarheid als spirituele wet
   Les 197 benadrukt dat we alleen onze eigen dankbaarheid kunnen oogsten. Dit betekent dat onze innerlijke staat de wereld reflecteert die we ervaren. Hoe meer we dankbaarheid beoefenen, hoe meer we een wereld van liefde en overvloed zullen waarnemen.

 

Toepassingen in het dagelijks leven

Hoe kunnen we deze principes concreet toepassen?

1. Bewustwording van je gedachten over je lichaam

   • Merk op hoe vaak je jezelf definieert in termen van je lichaam: uiterlijk, gezondheid, prestaties.
   • Stel jezelf de vraag: Wie ben ik, los van mijn lichaam?
   • Oefen met het verschuiven van je identiteit van "ik ben mijn lichaam" naar "ik ben een vrije, geestelijke aanwezigheid".

2. Dankbaarheid als dagelijkse praktijk

   • Begin en eindig je dag met een moment van dankbaarheid.
   • Schrijf dagelijks drie dingen op waarvoor je dankbaar bent, ook als je dag moeilijk was.
   • Merk op hoe dankbaarheid je perceptie verandert en hoe je meer positieve ervaringen aantrekt.

3. Vrijheid ervaren in het nu

   • Wanneer je stress of angst voelt, herinner jezelf eraan: "Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij."
   • Observeer je emoties zonder je ermee te identificeren. Zie ze als voorbijgaande wolken in plaats van wie jij bent.
   • Zoek naar momenten van innerlijke rust en stilte waarin je je ware Zelf kunt ervaren.

 

 

 

"Herinnering aan Vrijheid"

 

Niet mijn lichaam bepaalt wie ik ben,
niet de wereld schrijft mijn lot.
Mijn wezen blijft onaangetast,
licht in de ruimte van God.

 

Gedachten van angst waaien over,
zoals wind langs stille bomen.
Maar ik ben niet de storm,
ik ben de lucht waarin hij komt en gaat.

 

Dankbaarheid ademt in mij,
niet als iets dat ik zoek,
maar als iets dat ik bén.