Les 196

(15 juli)

"De Spijkers in Mijn Handen"

 

De wereld riep mij schuldig,
en ik geloofde haar woorden.
Ik zag mijn vijanden,
beeldde hun zonden af op de lucht.

 

Maar wie hield de spijkers vast?
Wie sloeg de hamer neer?
Wie droeg het hout op eigen schouders,
en liep de weg omhoog?

 

Geen handen buiten mij,
geen stemmen van een ander.
Ik was het zelf,
die mij kruisigde
in mijn eigen droom van pijn.

 

En nu laat ik los.
De spijkers vallen,
de hamer zwijgt.
Ik open mijn ogen —
de wereld is vergeven.

 

Dit gedicht weerspiegelt de kern van de les: dat we onze eigen gevangenis bouwen, maar ook de sleutel in handen hebben om onszelf te bevrijden. Vergeving is geen daad van genade jegens een ander, maar een ontwaken uit de droom van schuld en pijn.

 

 

Uitgebreide uitleg over Les 196:

"Ik kan alleen mijzelf maar kruisigen."

 

Les 196 is een diepgaande les die draait om verantwoordelijkheid, vergeving en bevrijding van de illusies die het ego schept.

Uitgebreide Uitleg en Commentaar

Deze les benadrukt een kernprincipe van Een Cursus in Wonderen: dat wijzelf de scheppers zijn van onze perceptie van lijden en schuld. Het idee dat we alleen onszelf kunnen "kruisigen" betekent dat niemand anders ons werkelijk kan kwetsen — het is onze eigen geest die betekenis toekent aan situaties en deze ervaart als pijn of bevrijding.

1. De illusie van slachtofferschap
Het ego voedt de overtuiging dat anderen ons onrecht aandoen en dat de wereld ons kwaad wil. Dit schept een gevoel van slachtofferschap en afscheiding, wat angst en haat in stand houdt. Maar volgens de Cursus is dit slechts een projectie van onze eigen schuld en angst.

2. Werkelijke vergeving als bevrijding
De sleutel tot bevrijding ligt in vergeving. Niet in de traditionele zin, waarin iemand anders 'schuldig' wordt verklaard en vervolgens 'vergeven', maar in de erkenning dat er in werkelijkheid niets te vergeven valt. Dit komt voort uit het inzicht dat de wereld en onze ervaringen slechts projecties zijn van onze innerlijke toestand.

3. Zelfverantwoordelijkheid als kracht
Door in te zien dat wijzelf degenen zijn die lijden en pijn projecteren, krijgen we ook de macht om dit ongedaan te maken. Dit is geen zelfbeschuldiging, maar een bevrijdende erkenning: als ik mijzelf kruisig, dan kan ik ook stoppen met dit doen.

4. De metafoor van de kruisiging en de opstanding
De verwijzing naar de kruisiging van Jezus in deze les is symbolisch. Jezus toonde dat zelfs in extreme pijn en verraad, vergeving en liefde mogelijk blijven. Zijn opstanding symboliseert de transcendentie van het ego en de terugkeer naar onze ware aard — pure liefde.

 

 

Verdieping en Toepassing van Les 196:

“Ik kan alleen mijzelf maar kruisigen.”

 

Deze les uit Een Cursus in Wonderen nodigt ons uit om diep te kijken naar onze eigen rol in ons lijden. Dit vraagt om een fundamentele verschuiving in hoe we de wereld, anderen en onszelf zien. Laten we enkele cruciale aspecten verder uitdiepen en praktisch toepasbaar maken.

1. De Oorsprong van Lijden: Projectie en Zelfkruisiging

De Cursus leert dat alle pijn en lijden voortkomen uit de geest die zich identificeert met het ego. Het ego wil ons laten geloven dat anderen verantwoordelijk zijn voor onze pijn. We zeggen bijvoorbeeld:

• “Hij heeft mij verraden.”
• “Zij heeft mij afgewezen.”
• “Door hem voel ik me niet goed genoeg.”

Maar de waarheid, volgens de Cursus, is dat we deze pijn zelf creëren. We "kruisigen" onszelf door:

• Projectie: We projecteren onze eigen schuld en angst op anderen en zien hen als de oorzaak van ons lijden.
• Oordeel: We geloven in de fouten van anderen en houden hierdoor onze eigen pijn in stand.
• Afgescheidenheid: We vergeten dat we allemaal één zijn en voelen ons geïsoleerd, wat lijden versterkt.

Reflectie: Kun je een situatie bedenken waarin je iemand anders de schuld gaf, maar waarin je nu kunt zien dat je eigen gedachten en overtuigingen de ware bron van je lijden waren?

2. De Weg naar Bevrijding: Verantwoordelijkheid en Vergeving

De kern van deze les is dat wanneer je inziet dat je jezelf pijn doet, je ook kunt stoppen met deze pijn. Dit vraagt om:

• Zelfverantwoordelijkheid nemen – Niet in de zin van zelfverwijt, maar in de zin van kracht. Je bent niet een slachtoffer, je bent de schepper van je ervaring.
• De bereidheid om los te laten – Besef dat je oude patronen van oordeel en pijn mag loslaten.
• Ware vergeving toepassen – Dit betekent niet dat je iets ‘goedkeurt’, maar dat je erkent dat de werkelijke oorzaak in jou ligt en dat je deze kunt loslaten.

Praktische oefening: Kies vandaag een situatie waarin je voelt dat iemand jou onrecht heeft aangedaan. Vraag jezelf:

• Wat projecteer ik hier op de ander?
• Hoe kan ik deze gedachte omkeren en verantwoordelijkheid nemen?
• Kan ik deze persoon zien zonder mijn oude oordeel?

Door deze oefening leer je de spijkers uit je eigen handen te halen.

3. Toepassingen in het Dagelijks Leven

Hoe kun je deze les concreet toepassen in je dagelijkse interacties?

• Bij conflicten: Wanneer je je gekwetst voelt door iemand, pauzeer en vraag jezelf: “Kruisig ik mezelf door dit te geloven? Kan ik het anders zien?”
• Bij zelfkritiek: Merk op wanneer je jezelf naar beneden haalt en herinner jezelf eraan dat jij degene bent die dit verhaal in stand houdt. Kun je een milder perspectief kiezen?
• Bij angst en schuld: Herken dat deze emoties voortkomen uit oude overtuigingen. Ze zijn niet de waarheid.

Oefening: Wanneer je vandaag frustratie of oordeel voelt, zeg tegen jezelf:
"Ik hoef mijzelf hier niet mee te kruisigen. Ik kies liefde in plaats van dit."

4. Dieper Begrip van de Metafoor van de Kruisiging

De kruisiging is een krachtig symbool in de Cursus. Jezus' kruisiging wordt niet gepresenteerd als een daad van lijden, maar als een ultieme demonstratie van vergeving. Hij gaf niemand de schuld. Zelfs toen hij fysiek pijn leed, wist hij dat het ego niet werkelijk macht over hem had.

Dit is de sleutel: onze werkelijke kern kan niet gekwetst worden. Het ego kan zich ‘gekruisigd’ voelen, maar onze ware aard is onaantastbaar.

Meditatie: Sluit je ogen en zeg in stilte:
"Ik ben geen lichaam, ik ben vrij. Ik kan alleen mijzelf kruisigen, maar ik kies liefde in plaats daarvan."
Adem diep in en voel hoe de last van schuld en oordeel van je afglijdt.

Samenvatting: Van Kruisiging naar Opstanding

1. We kruisigen onszelf door projectie, oordeel en afscheiding.
2. Lijden is niet iets dat van buitenaf komt, maar iets dat we zelf in stand houden.
3. We hebben de keuze om dit los te laten door verantwoordelijkheid en ware vergeving.
4. De kruisiging staat symbool voor ego-illusies, terwijl de opstanding de ware vrijheid vertegenwoordigt.

Actie voor vandaag: Kies één persoon of situatie waarin je oordeel loslaat en vergeving oefent. Ervaar hoe dit jouzelf bevrijdt.

 

 

De Laatste Spijker

 

Ik stond voor mijn eigen kruis,
en wees naar de wereld.
Hun handen, hun woorden,
hun zonden tegen mij.

 

Maar toen zag ik de waarheid:
mijn eigen vingers
hielden de spijkers vast.

 

Ik ademde in.
Ik ademde uit.
De hamer gleed uit mijn hand.

 

Ik keek omhoog —
de lucht was vrij.
Ik stapte van het hout,
en liep de weg terug naar huis.